
PARAMARIBO – De herdenking van Saamaka daka, de dag waarop de stam der Saramaccaners officieel vrede heeft gesloten met de toenmalige kolonisator, zal dit jaar op sobere wijze geschieden. Meer dan een tuwe wata (traditioneel plengoffer) bij de Sommeldijkse kreek bij de Palmentuin zal het niet worden.
Volgens Marciano Galimo, woordvoerder van de Stichting Saamaka daka 19 september 1762, heeft de organisatie ook rekening te houden met de Covid-19 situatie in het land. Anders dan vorig jaar, is er daarom besloten geen activiteiten te houden in verband met deze dag. “We hebben geen groot feest. Maar we hebben toch geprobeerd de mensen via een lezing die we eerder hebben opgenomen te bereiken”, legt Galimo uit. De lezing wordt verzorgd door professor Franklyn Jabini en zal via verschillende zenders te zien en te horen zijn.
Galimo onderstreept dat de strijd van de Saramacaners om te komen tot een vredesakkoord met de slavenmeesters niet gemakkelijk was. Hij benadrukt daarom dat de Saamaka daka een belangrijk moment is voor de geschiedenis van Suriname en vooral voor de nakomelingen van deze strijders. “Het is een dag waarop de koloniale overheid zelf heeft ingezien dat ze vrede moesten sluiten met deze groep. De Saamaka zijn niet gaan smeken om vrede te sluiten. Het was juist omgekeerd. De slavenmeesters zagen dat ze telkens verslagen werden door de Saamaka waren ze noodgedwongen vrede te sluiten”, aldus de woordvoerder.
Net als professor Jabini vindt Galimo dat belangrijke verworvenheden van vooral marrons weinig aandacht genieten. “We zouden zeker als nakomelingen van deze helden meer aandacht moeten vragen voor momenten zoals de Saamaka daka. We moeten gebeurtenissen uit de geschiedenis steeds delen met de mensen van nu” onderstreept de publiciteitsman van de stichting. Het is om die reden dat Jabini in zijn lezing aandacht heeft besteed aan Daniel Petrus Ijveraar. Hij is volgens Galimo van grote waarde geweest voor de marron-gemeenschap. Hij is de eerste onderwijzer die was geboren in het dorp Ganze. Galimo: “In Zuid-Afrika praat men bijvoorbeeld over Nelson Mandela. Maar wij praten niet over onze voorbeeldfiguren. Ik raad de mensen aan om meer over Daniel IJveraar te gaan onderzoeken, want we moeten onze helden meer eren.”
(dwt)