PARAMARIBO – Hoewel we ernstig hebben gebeden en God gevraagd hem nog even bij ons te laten, was het oordeel van de Heer der Heren, zijn tijd is gekomen en daarom moet hij gaan.
Zo verwisselde hij het tijdelijke met het eeuwige, in de bewonderenswaardige rust en goede positieve spirit die hem eigen was en geliefd en gerespecteerd maakte bij vriend en vijand.
Hij was een mensenvriend die het belang van elke mens centraal stelde. Daarom ging hij ook de politiek in. Eerst als enthousiaste jongeling bij de revolutionaire Stanvaste Beweging die later de NDP werd.
Als nazaat van beroemde bosnegerstrijders als Baron, Boni en Joli Coeur, geloofde hij dat voorspoedige Surinaamse ontwikkeling ( voor en via ontwikkeling van Surinaamse mensen, in het bijzonder de zogeheten kansarmen) middels revolutie bewerkstelligd zou kunnen worden.
Maar na de nodeloze decembermoorden van 1982 veranderde hij van inzicht en trad toe tot de Bosneger Eenheidspartij. Zijn werklust en goede ideeën deden hem in het bestuur belanden en onder zijn leiding werd de Bosneger Eenheids Partij de politieke organisatie Broederschap en Eenheid in de Politiek, de BEP.
Vijfentwintig jaar zou hij de BEP leiden en daarna erevoorzitter worden, en bewerkstelligen dat er inderdaad Broederschap en Eenheid en rust in de bosnegersamenleving ontstond en hij de mensen kon inspireren alles op alles te zetten om zich te laten scholen en als volwaardige burgers en niet alleen als stemvee te participeren in de ontwikkeling van Suriname.
Hij riep op tot studie en zelfstudie, kritiek en zelfkritiek, zelfwerkzaamheid en zelfverantwoordelijkheid, alsook gelijkwaardigheid en menswaardigheid. Hij gaf daarbij zelf het goede voorbeeld en schopte het in zijn drukke bestaan als succesvol onderwijzer en leraar, tot assembleelid, vicevoorzitter van de Nationale Assemblee en eenmaal zelfs bijna tot vicepresident van de Republiek Suriname.
Hij werkte aan demarronisering en nationalisering van de BEP door onder meer een samenwerking met DA’91, een vriendschapsband met de politieke leiders van de Volksrepubliek China en realiseerde de zogenoemde A-Combinatie bundeling van diverse marron -of bosnegergroeperingen in de politiek.
Als directeur van MULO Latour gooide hij hoge ogen met zijn excellent presterende onderwijsteam en de studenten van deze onderwijsinstelling, bij de overstroming van het binnenland zorgde de BEP waar hij leiding aan gaf ook voor een substantiele bijdrage aan hulpgoederen, en met regeerverantwoordelijkheid in de portefeuille werd door de BEP de Algemene Ziektekosten Verzekering voor alle Surinamers opnieuw geïnitieerd.
Maar helaas later, toen de BEP niet meer in de regering zat, werd deze belangrijke algemene ontwikkeling voor ons land slechts gedeeltelijk en dat gedeelte ook nog slecht uitgevoerd. We kennen allemaal de perikelen met de zogenoemde Basiszorgverzekering, die het toen geworden is.
Alendy leerde ons om betrokken te zijn bij de ontwikkeling van Suriname, om niet aan de kantlijn te blijven staan, maar ons naar beste vermogen in te zetten voor onszelf, onze gemeenschap, ons land. Hij geloofde dat het binnenland moest veranderen van koloniaal verzorgingsgebied naar soeverein en zelfstandig productiegebied, met decentralisatiepolitiek, ontsluiting, diversificatie van de economie, en zelfs gerede belastingen op te halen bij de kleine gouddelvers.
Hij leerde ons dat sociaaldemocratische politiek niet vies is, maar een duurzaam middel voor duurzame ontwikkeling van alle mensen, vooral de zogeheten kansarme en andere achtergestelden. Het verdriet en de pijn van gemis bij zijn onverwachte en veel te vroege heengaan, wordt echter ruimschoots vergoed door zijn legacy.
Wat hij heeft gedaan en kunnen doen, op zijn eigen kalme en menslievende wijze, zal altoos als inspiratie en positieve en productieve leerles bij ons blijven en ons terecht met blijdschap en trots vervullen.
Moge God zijn ziel bewaren.
Rust in vrede beste en lieve erevoorzitter Caprino Alendy.
Carla Tuinfort
